(சனாதனம் – பொய்யும் மெய்யும் 94-96 தொடர்ச்சி)

சனாதனம் – பொய்யும் மெய்யும் 97-98

மார்க்கு மக்கினீசு என்னும் அறிஞர், ‘அருத்த சாத்திரம் மெளரியர் காலத்து ஆவணமா?’ எனக் கட்டுரை எழுதியுள்ளார்.(Is the Arthasastra a mourian document? by Mark Mcclish)

இதில் அருத்த சாத்திரம் மெளரியர் காலத்து நூலல்ல, இதன் ஆசிரியராகக் கூறப்படும் சாணக்கியர் அல்லது கெளடில்யர் சந்திர குப்புத மன்னரின் அமைச்சர் அல்லர், அவருக்குப்பின் பல நூற்றாண்டுகள் கழித்து வாழ்ந்த சிலரால் தொகுக்கப்பெற்றது இந்நூல் என அவர் இதில் நிறுவியுள்ளார்.

அருத்தசாத்திரத்தைக் கெளடில்யன் என்பான் எழுதினான் என நூலில் இடைச்செருகல் உள்ளது. சாணக்கியன், கெளடில்யன் ஆகிய பெயர்கள் வெவ்வேறு கோத்திரத்திற்கு உரியன. எனவே, இருவரும் ஒருவரல்லர் என்பதே உண்மை என ஆய்வாளர்கள் கூறுகின்றனர்.

சாணக்கியன் தன்னை அவமதிப்புச் செய்ததால் கூந்தலை முடித்து உறுதி எடுத்து அதன்படி நந்த பரம்பரையை அழித்து மெளரியப் பேரரசை நிறுவினான் என்பது முழுக்கட்டுக்கதை எனவும் அறிஞர்கள் மெய்ப்பித்துள்ளனர்.

அருத்த சாத்திரம் குறித்துக் கற்பனையான வரலாறு படைத்து பரப்பப்பட்டதால், மூல நூலைப் படிக்காமல் கற்பனைக் கதையைப்படித்து விட்டு இதனை உலகின் முதல் வரலாற்றுக் களஞ்சியம் என்றும் தெற்காசியாவின் முதல் அரசறிவியல் நூல் என்றும் புகழ்ந்து தள்ளுகின்றனர்.

அருத்த சாத்திரம் குறித்த மிகுதியான பாராட்டுரைகளை நாம் காணலாம். அனைத்தும் கதைகளை அடித்தளமாகக் கொண்டு உருவாக்கப்பட்ட கட்டடமே!

இடைச்செருகலுக்கு முன்னதாக, அருத்த சாத்திரத்திற்கும் மெளரியப் பேரரசின் காலத்திற்கும் தொடர்பு உள்ளதாக எந்த ஆதாரமும் இல்லை.

ஆறாம் நூற்றாண்டிற்குப் பிற்பட்ட நூல்களில்தான் அருத்த சாத்திரம்பற்றிய குறிப்புகள் காணக் கிடக்கின்றன. ஏறத்தாழ பத்து நூல்களில் அருத்த சாத்திரம்பற்றிய குறிப்பு இருப்பினும் எதிலும் இந்நூல் சாணக்கியனால் எழுதப் பெற்றது என்ற குறிப்பு இல்லை.  நூலாசிரியரின் மற்றொரு பெயர் விட்டுணு குப்(பு)தர். இவர் குப்(பு)த பரம்பரையைச் சேர்ந்தவர் அல்லர். எனவே, இதுவும் பொய்.

மனுநூல் அருத்தசாத்திரத்திற்குப் பின்னர் எழுதப் பெற்றதாக மக்குளீசு கூறுகிறார். ஆனால், இந்நூலில் மனுவிற்கும் நன்றி தெரிவிக்கும் இடைச்செருகல் உள்ளது. மக்கள் மாண்பிற்கு மாறான ஒழுக்கக் கேட்டினை வலியுறுத்தும் மனுவுடன் தொடர்பு படுத்துவதில் இருந்தே அருத்த சாத்திரம் உயர்ந்த நூலல்ல என்பது புலனாகும்.

அருத்த சாத்திரத்தில் சில குறட் கருத்துகள் இடம் பெற்றுள்ளன. இதனால் திருவள்ளுவர் அருத்த சாத்திர நூலாசிரியருக்குக் கடன்பட்டுள்ளார் என வரலாற்று உணர்வில்லாதவர்களும வரலாற்றை மறைக்க எண்ணுபவர்களும் கூறி வருகின்றனர். திருக்குறள் காலத்தால் முந்தையது என்னும் பொழுது அதிலிருந்துதானே அருத்தசாத்திர ஆசியர் கருத்துகளைக் கையாண்டிருப்பார். இரண்டையும் ஒப்பிட்டுப் பேரா.ப.மருதநாயகம், ‘வடமொழி ஒரு செம்மொழியா’ என்னும் நூலில் விரிவாக ஆராய்ந்து அருத்த சாத்திரம் திருக்குறளுக்குக் கடன்பட்டுள்ளது என நிறுவியுள்ளார்.

இவ்வாறு நூலாசிரியர் பெயர், காலம், கருத்துகளில் கற்பனைகளைப் புகுத்தியுள்ள இந்நூல் அனைவக்கும் பொதுவான கருத்துகளையும் கூறவில்லை.

இறைமாட்சி, தெரிந்து தெளிதல், உழவு, ஒற்று, தூது முதலான பல அதிகாரங்களில் உள்ள திருக்குறட் கருத்துகளை அருத்தசாத்திரத்தில் காணலாம். எனினும் சமற்கிருத நூல்களுக்கே உரிய பண்பாடற்ற செய்திகளையும் காணலாம். இதன் நீதி என்பது மனுநூல்போல் வருண அடிப்படையிலான  அநீதியேயாகும். பெண்களை இழிவுபடுத்தியும் தாழ்த்தியும் பேசுவதே இந்நூலின் சிறப்பு.

  • (தொடரும்)
  • இலக்குவனார் திருவள்ளுவன்

சனாதனம் – பொய்யும் மெய்யும் பக். 136-139