தமிழன் பெட்பு – நாமக்கல் கவிஞர் இராமலிங்கம்
தமிழன் பெட்பு
தமிழன் என்றோர் இனமுண்டு;
தனியே அவற்கொரு குணமுண்டு;
அமிழ்தம் அவனுடை வழியாகும்;
அன்பே அவனுடை மொழியாகும். 1
அறிவின் கடலைக் கடைந்தவனாம்;
அமிழ்தத் திருக்குறள் அடைந்தவனாம்;
(1)பொறியின் ஆசையைக் குறைத்திடவே
பொருந்திய நூல்கள் உரைத்திடுவான். 2
கவிதைச் சுவைகளை வடித்தெடுத்தான்
கம்பன் பாட்டெனப் பெயர்கொடுத்தான்;
புவியில் இன்பம் பகர்ந்தவெல்லாம்
புண்ணிய முறையில் நுகர்ந்திடுவான். 3
“பத்தினி சாபம் பலித்துவிடும்“
பாரில் இம்மொழி ஒலித்திடவே
சித்திரச் சிலப்பதி காரமதைச்
செய்தவன் துறவுடை ஓரரசன். 4
சிந்தா மணி, மணி மேகலையும்,
பத்துப் பாட்டெனும் சேகரமும்,
(2)நந்தா விளக்கெனத் தமிழ் நாட்டின்
நாகரி கத்தினை மிகக்காட்டும். 5
தேவா ரம்திரு வாசகமும்
திகழும் சேக்கி ழார்புகழும்
ஓவாப் பெருங்கதை ஆழ்வார்கள்
உரைகளும் தமிழன் வாழ்வாகும். 6
தாயும் ஆனவர் சொன்னவெலாம்
தமிழன் ஞானம் இன்னதெனும்;
பாயும் துறவுகொள் பட்டினத்தார்
பாடலும் தமிழன் பெட்பெனலாம்.
நேரெதும் நில்லா ஊக்கமுடன்
நிமிர்ந்திட அச்சம் போக்கிவிடும்
பாரதி என்னும் பெரும்புலவன்
பாடலும் தமிழன் தரும்புகழாம். 8
கலைகள் யாவினும் வல்லவனாம்
கற்றவர் எவர்க்கும் நல்லனாம்
நிலைகொள் பற்பல அடையாளம்
நின்றன இன்னும் உடையோனாம். 9
சிற்பம் சித்திரம் சங்கீதம்
சிறந்தவர் அவனினும் எங்கே சொல்?
வெற்பின் கருங்கல் களிமண் போல்
வேலைத் திறத்தால் ஒளிபண்ணும். 10
உழவும் தொழிலும் இசைபாடும்
உண்மை; சரித்திரம் அசைபோடும்;
இழவில் அழுந்திடும் பெண்கூட
இசையோ டழுவது கண்கூடு. 11
யாழும் குழலும் நாதசுரம்
யாவுள தண்ணுமை பேதமெலாம்
வாழும் கருவிகள் வகைபலவும்
வகுத்தது தமிழெனல் மிகையலவாம். 12
கொல்லா விரதம் பொய்யாமை
கூடிய அறமே மெய்யாகும்;
எல்லாப் புகழும் இவை நல்கும்;
என்றே தமிழன் புவிசொல்லும். 13
மானம் பெரிதென உயிர்விடுவான்;
மற்றவர்க் காகத் துயர்படுவான்;
தானம் வாங்கிடக் கூசிடுவான்;
‘தருவது மேல்‘ எனப் பேசிடுவான். 14
சாதிகள் தொழிலால் உண்டெனினும்
சமரசம் நாட்டினில் கண்டவனாம்;
நீதியும் உரிமையும் அன்னியர்க்கும்
நிறைகுறை யாமல் செய்தவனாம். 15
உத்தமன் காந்தியின் அருமைகளை
உணர்ந்தவன் தமிழன்; பெருமையுடன்
சத்தியப் போரில் கடனறிந்தான்;
சாந்தம் தவறா துடனிருந்தான். 16
குறிப்புரை:- (1) பொறியின் ஆசை – ஐம்பொறிகளின் விருப்பம்.
மெய், வாய், கண், மூக்கு, செவி ஆகிய ஐம்பொறிகள்.
(2) நந்தா விளக்கு – அணையா விளக்கு (5); பெட்பு – ஆசை,
அன்பு, பெருமை (7); நேர் – ஒப்பு (8); வெற்பு – மலை;
சாந்தம் – அமைதி
– நாமக்கல் கவிஞர் வெ. இராமலிங்கம்
Leave a Reply