திருக்குறள் அறுசொல் உரை – 97.மானம்: வெ. அரங்கராசன்
(திருக்குறள் அறுசொல் உரை – 96. குடிமை தொடர்ச்சி)
02. பொருள் பால்
13. குடி இயல்
97. மானம்
வாழ்விலும், தாழ்விலும், தம்மதிப்பை,
மானத்தைத் தாழவிடாது காத்தல்
- இன்றி யமையாச் சிறப்பின ஆயினும்,
குன்ற வருப விடல்.
தேவையானவை என்றாலும், மானம்
கெடவரின், ஏற்காது கைவிடு.
- சீரினும், சீர்அல்ல செய்யாரே, சீரொடு
பேர்ஆண்மை வேண்டு பவர்.
ஆளுமையை வேண்டுவார், புகழுக்காக
மானக்கேட்டை என்றும் செய்யார்.
- பெருக்கத்து வேண்டும், பணிதல்; சிறிய
சுருக்கத்து வேண்டும் உயர்வு.
வளர்ச்சியிலும், பணிக; வறுமையிலும்,
மானம் காக்கத் துணிக.
- தலையின் இழிந்த மயிர்அனையர், மாந்தர்,
நிலையின் இழிந்தக் கடை.
நிலைதாழ்ந்த மனிதர், உதிர்ந்த
தலைமுடிபோல், இழிந்தார் ஆவார்.
- குன்றின் அனையாரும் குன்றுவர், குன்றுவ
குன்றி அனைய செயின்.
குன்றிமணி அளவு மானக்கேட்டைக்
குன்றுபோல்வார் செய்யினும், தாழ்வார்.
- புகழ்இன்(று)ஆல், புத்தேள்நாட்(டு) உய்யா(து)ஆல், என்மற்(று)
இகழ்வார் பின்சென்று நிலை….?
புகழும், வான்உலகும் தராது;
பின்ஏன் இகழ்வார்பின் செல்லல்…..?
- ஒட்டார்பின் சென்(று)ஒருவன் வாழ்தலின், அந்நிலையே,
“கெட்டான்” எனப்படுதல் நன்று.
ஒட்டாருடன் மானம்கெட்டு ஒட்டுவதினும்,
“செத்தான்” எனப்படல் நன்று.
- மருந்தோமற்(று) ஊன்ஓம்பும் வாழ்க்கை….? பெரும்தகைமை
பீ(டு)அழிய வந்த இடத்து.
மானம் கெட்டபின்னும் உயிர்வாழ்தல்,
மானத்தை, மீட்கும் மருந்தோ…..?
- மயிர்நீப்பின், வாழாக் கவரிமா அன்னார்,
உயிர்நீப்பர் மானம் வரின்.
மயிர்நீங்கின், கவரி விலங்கு
வாழாது; மானக்கேடரும் வாழார்.
- இளிவரின், வாழாத மானம் உடையார்,
ஒளிதொழு(து) ஏத்தும் உலகு.
இழிவுவரின், வாழா மானத்தார்
புகழை, உலகார் போற்றுவார்.
-பேரா.வெ.அரங்கராசன்
Leave a Reply