வ.உ.சிதம்பரனாரின் மெய்யறம் – 1.27. ஒழுக்க முடைமை
(வ.உ.சிதம்பரனாரின் மெய்யறம் – 1.26.தொடர்ச்சி)
மெய்யறம்
மாணவரியல்
27. ஒழுக்க முடைமை
- ஒழுக்க மென்ப துயர்ந்தோர் நடையே.
ஒழுக்கம் என்பது உயர்ந்த மனிதர்களின் குணநலன் ஆகும்.
- அருளறி வமைந்தவை யாள்பவ ருயர்ந்தோர்.
அன்பும் அறிவும் அமைந்து அவற்றைச் செயலிலும் காட்டுபவர்கள் உயர்ந்த மனிதர்கள் ஆவர்.
- அவர்நடை பெரியோர்க் கடங்கி யொழுகல்.
பெரியவர்களுக்குக் கட்டுப்பட்டு நடப்பது அவர்களது நல்லியல்பு ஆகும்.
- இருக்கை யெழுத லெதிர்பின் செல்லல்.
பெரியவர்களைக் கண்டதும் இருக்கை விட்டெழுதலும் அவர்கள்பின் சென்று வழியனுப்புதலும் நல்லொழுக்கம் ஆகும்.
- நினைவுஞ் சொல்லும் வினையுமொன் றாக்கல்.
அவர்களது எண்ணம், சொல், செயல் இம்மூன்றும் ஒன்றாக விளங்கும்.
- மறநெறி விலக்கி யறநெறி செல்லல்.
அவர்கள் தீயொழுக்கத்தை விலக்கி நல்லொழுக்கத்தைக் கடைபிடிப்பார்கள்.
- தானுற வேண்டுவ வேனோர்க் களித்தல்.
அவர்கள் தான் பெறவேண்டும் என்று எண்ணுவதை மற்றவர்களுக்கும் கொடுப்பார்கள்.
- தன்னுயிர் போல மன்னுயிர்ப் பேணல்.
அவர்கள் தன்னை நேசிப்பது போல் பிறரையும் நேசிப்பார்கள்.
269.பகைசெய் தவரொடு நகைசெய் தளாவல்.
அவர்கள் பகைவர்களோடும் அன்புடனும் மகிழ்ச்சியுடனும் கலந்து பழகுவார்கள்.
- உயிரெலா மெய்யென வோர்ந்தவை யோம்பல்.
எல்லா உயிர்களும் இறைவனே என்று உணர்ந்து எல்லா உயிர்களுக்கும் மதிப்பு அளிப்பார்கள்.
– வ.உ.சிதம்பரனார்
Leave a Reply