திருக்குறள் அறுசொல் உரை – வெ. அரங்கராசன்: 012. நடுவு நிலைமை
(அதிகாரம் 011. செய்ந்நன்றி அறிதல் தொடர்ச்சி)
01. அறத்துப் பால்
02. இல்லற இயல்
அதிகாரம் 012. நடுவு நிலைமை
யாருடைய பக்கமும் சாயாமல்,
நேர்மையாக நடக்கும் சமநிலை.
- தகுதி எனஒன்று நன்றே, பகுதியால்,
பால்பட்[டு] ஒழுகப் பெறின்.
அவ்அப் பகுதியார்க்கு ஏற்ப
நடக்கும் தகுதியே நடுநிலைமை.
- செப்பம் உடையவன் ஆக்கம், சிதை(வு)இன்றி,
எச்சதிற்(கு) ஏமாப்(பு) உடைத்து.
நடுநிலையார் வளநலம் வழிவழி
வருவார்க்கும், பாதுகாப்பு ஆம்.
- நன்றே தரினும், நடு(வு)இகந்(து)ஆம் ஆக்கத்தை,
அன்றே ஒழிய விடல்.
நடுநிலை தவறவரும் வளர்ச்சி
நன்றாயினும் அன்றே கைவிடுக.
- தக்கார், தக(வு)இலர், என்ப(து), அவர்அவர்
எச்சத்தால் காணப் படும்.
தகுதியார், தகுதிஇலார் என்பதைப்
புகழால், பழியால் ஆய்க.
- கேடும், பெருக்கமும், இல்அல்ல; நெஞ்சத்துக்
கோடாமை, சான்றோர்க்(கு) அணி.
வறுமையோ, வளமையோ, என்றும்
நடுநிலையே, உயர்ந்தோர்க்கு அழகு.
- “கெடுவல்யான்” என்ப(து) அறிக,தன் நெஞ்சம்
நடுஒரீஇ, அல்ல செயின்.
நடுநிலைமை தவறிக் கெடுதி
செய்தால், “கெடுவேன்”என நினை.
- கெடுஆக வையா(து) உலகம், நடுஆக,
நன்றிக்கண் தங்கியான் தாழ்வு.
நடுநிலையார் தாழ்வைக், கெடுதிஎன,
உயர்ந்தார் என்றும் கருதார்.
- சமன்செய்து, சீர்தூக்கும் கோல்போல், அமைந்(து),ஒருபால்
கோடாமை, சான்றோர்க்(கு) அணி.
தராசு முள்போல், மனம்சாயா
நடுநிலையே, மேலோர்க்கு அழகு.
- சொல்கோட்டம் இல்லது செப்பம், ஒருதலைஆ,
உள்கோட்டம் இன்மை பெறின்.
உள்கோணல், சொல்கோணல், இல்லாமையே,
உறுதிமிகு நடுநிலைப் பேணல்.
- வாணிகம் செய்வார்க்கு, வாணிகம் பேணிப்,
பிறவும், தமபோல் செயின்.
“பிறரது பொருளும், தம்பொருளும்
சமம்”எனச் செய்தலே வாணிகம்
– பேராசிரியர் வெ. அரங்கராசன்
Leave a Reply