திருக்குறள் அறுசொல் உரை – 088. பகைத் திறம் தெரிதல் : வெ. அரங்கராசன்
(அதிகாரம் 087. பகை மாட்சி தொடர்ச்சி)
02. பொருள் பால்
12. துன்ப இயல்
அதிகாரம் 088. பகைத் திறம் தெரிதல்
பகைவரது பலவகைத் திறன்களை
ஆராய்ந்து தக்கவாறு நடத்தல்.
- பகைஎன்னும் பண்(பு)இல் அதனை, ஒருவன்
நகையேயும், வேண்டல்பாற்(று) அன்று.
பகைஆக்கும் பண்புஇல்லா எதுவும்,
வேடிக்கை என்றாலும் வேண்டாம்.
- வில்ஏர் உழவர் பகைகொளினும், கொள்ளற்க,
சொல்ஏர் உழவர் பகை.
வீரரைப் பகைத்தாலும், சொல்திறப்
பேரறிஞரைப் பகைக்க வேண்டாம்.
- ஏமுற் றவரினும் ஏழை, தனியனாய்ப்,
பல்லார் பகைகொள் பவன்.
தனியனாய்ப், பலரைப் பகைப்பான்,
பித்தனைவிட, அறிவு குறைந்தான்.
- பகைநட்(பு)ஆக் கொண்(டு)ஒழுகும், பண்(பு)உடை யாளன்
தகைமைக்கண், தங்கிற்(று) உலகு.
பகையையும், நட்பாக மாற்றும்
பண்பாளன்கீழ், உலகமே தங்கும்.
- தன்துணை இன்(று)ஆல், பகைஇரண்(டு)ஆல், தான்ஒருவன்,
இன்துணைஆக் கொள்க(அ)வற்றின் ஒன்று.
துணைஇலான், இரண்டு பகைவரில்,
ஒருவரைத் துணையாக் கொள்க.
- தேறினும், தேறா விடினும், அழிவின்கண்,
தேறான் பகாஅன் விடல்.
நெருக்கடியில் முன்பகைவர்தம் பகையும்,
வேண்டாம்; நட்பும் வேண்டாம்.
- நோவற்க, நொந்த(து) அறியார்க்கு; மேவற்க,
மென்மை பகைவர் அகத்து.
உணரா நண்பரிடம் துன்பம்,
பகைவர்முன் முடியாமை காட்டாதே.
- வகைஅறிந்து, தன்செய்து தன்காப்ப, மாயும்,
பகவர்க்கண் பட்ட செருக்கு.
வகைஆராய்ந்து, தன்னைக் காத்துக்கொண்டால்,
பகைவர் ஆணவம் மறையும்.
- இளை(து)ஆக முள்மரம் கொல்க; களையுநர்
கைகொல்லும், காழ்த்த இடத்து.
முள்மரத்தை, முளையிலேயே கிள்ளுக;
முற்றின், வெட்டுவார்கை புண்படும்.
- உயிர்ப்ப உளர்அல்லர் மன்ற, செயிர்ப்பவர்
செம்மல் சிதைக்கலா தார.
பகைவர் செருக்கை அழிக்காதார்,
பகைவர் மூச்சுவிட்டால், அழிவார்.
பேரா.வெ.அரங்கராசன்
Leave a Reply