திருக்குறள் அறுசொல் உரை 107. இரவு அச்சம் : வெ. அரங்கராசன்
(திருக்குறள் அறுசொல் உரை – 106. இரவு தொடர்ச்சி)
திருக்குறள் அறுசொல் உரை
02. பொருள் பால்
13. குடி இயல்
அதிகாரம் 107. இரவு அச்சம்
உழைக்கும் திறத்தர், மானத்தர்,
பிச்சை எடுக்க அஞ்சுதல்.
- கரவா(து), உவந்(து)ஈயும், கண்அன்னார் கண்ணும்,
இரவாமை கோடி உறும்.
மறைக்காது, மகிழ்ந்து கொடுப்பாரிடமும்,
பெறாமை கோடிப் பெருமை.
- இரந்தும் உயிர்வாழ்தல் வேண்டின், பரந்து
கெடுக, உல(கு)இயற்றி யான்
பிச்சையால்தான் வாழ்வுஎன்றால், ஆட்சியான்,
அலைந்து திரிந்து கெடட்டும்.
- “இன்மை இடும்பை, இரந்து,தீர் வாம்”என்னும்
வன்மையின், வன்பாட்ட(து) இல்.
“ஏழ்மைத் துன்பத்தைப், பிச்சையாலே
தீர்ப்பேன்” என்பவன், கொடியவன்..
- இடம்எல்லாம் கொள்ளாத் தகைத்தே, இடம்இல்லாக்
காலும், இர(வு)ஒல்லாச் சால்பு.
வறுமையிலும், கைஏந்தாப் பண்பு,
உலகுள் அடங்காத் தகுதியது.
- தெள்நீர் அடுபுற்கை ஆயினும், தாள்தந்த(து)
உண்ணலின், ஊங்(கு)இனிய(து) இல்.
கஞ்சிநீரே என்றாலும், உழைப்பால்
வந்ததை உண்பதே, இனியது.
1066.”ஆவிற்கு நீர்”என்(று) இரப்பினும், நாவிற்(கு)
இரவின், இளிவந்த(து) இல்.
“பசுவுக்குத்தான் நீர்”எனப் பெற்றாலும்,
நாக்கிற்கு, அதுவும் இழிவுதான்.
- இரப்பன், இரப்பாரை எல்லாம், “இரப்பின்,
கரப்பார் இரவின்மின்” என்று.
“கைஏந்தின், மறைப்பாரிடம் ஏந்தாதீர்”எனக்
கைஏந்தி வேண்டுகிறேன் நான்.
- இர(வு)என்னும் ஏமாப்(பு)இல் தோணி, கர(வு)என்னும்
பார்தாக்கப் பக்கு விடும்.
பிச்சைத் தோணி, மறைத்தல்எனும்
பாறைமீது மோதினால், நொறுங்கும்.
- இர(வு)உள்ள, உள்ளம் உருகும்; கர(வு)உள்ள,
உள்ளதூஉம் இன்றிக் கெடும்.
பிச்சையை நினைத்தால், மனம்உருகும்;
ஒளிப்பை நினைத்தால், சாகும்.
- கரப்பவர்க்கு யாங்(கு)ஒளிக்கும் கொல்லோ….? இரப்பவர்
சொல்ஆடப், போஒம் உயிர்.
“இல்லை”எனக் கேட்டதும், உயிர்போம்;
மறைத்தார்உயிர், எங்கு ஒளியுமோ….?
பேரா.வெ.அரங்கராசன்
Leave a Reply