(பன்னீர் செல்வத்தின் புதிய புரட்சிக்கவி: களம் : 4 காட்சி : 3 தொடர்ச்சி)

அரசன் அமர்ந்திருக்க – தோழியர் வருகின்றனர்.

களம் : 4  காட்சி : 4

பஃறொடை வெண்பா

அல்லி :         குடிமக்கள்                         போற்றும்

                                      முடிவேந்து                        வாழ்க

                             அடிபணிவார்            காக்கும்

                                      அருள்வேந்து            வாழிய

                             நாட்டின்                            ஒளிவிளக்காம்

                                       நங்கை                    இளவரசி

                             ஏட்டி                               லெழுதவொணா

                                      இன்பமுடன்            வாழியவே

அரசன் :         மங்கையீர்                         நீங்கள்

                                      மதிக்குந்                           தலைவிதான்

                             பங்கமில்                           யாப்பைப்

                                      பழுதறக்                           கற்கும்

                             குறையறு                          கல்வி

                                      முறைபிறழ்                       வின்றி

                             நிறையுறக்                         காத்தல்தான்

                                      நேரிழையீர்              நுங்கடன்

அல்லி :         ஏவும்                               பணிசெய்யும்

                                      ஏழையேம்                        குற்றேவல்

                             தாவும்                     விரைபுரவி

                                      தாள்பட்                            டெழுமோர்

                             துகளி                      லொருகூறு

                                      தொய்வுற்ற                        றென்றால்

                             மகபோல்                          குடிகாக்கும்

                                      மாமன்னர்                         கண்ணோடல்

                             ஏழையாம்                         செய்த

                                      இரும்பே                          றதுவன்றோ

                             வாழை                    யடிவாழை

                                      வாழ்கநின்                         தொன்மரபே

அரசன்   :                  அற்றம்                    மறையேல்

                                      அரசுக்                     கொளியாதீர்

                             உற்ற                                தெதுவெனினும்

                                      ஊசி                                 முனையளவும்

                             மாற்றல்                            குறைத்தலின்றி

                                      மங்கையீர்                         ஓதுகநீர்

                             ஏற்றம்                    எதுவென

                                      ஏலும்                               வகையறிவேன்

அல்லி :         தஞ்சமெனத்             தாழ்வாரைத்

                                      தாங்கும்                  பெருமன்னா

                             பஞ்சும்                   நெருப்புமாய்ப்

                                      பக்கத்                     திருத்தினால்

                             கொஞ்சமேனும்                  பற்றா

                                      திருத்தல்தான்            கேட்டதுண்டோ

                             விஞ்சுமோர்             செங்கோல்

                                      விறல்வேந்                        தறியாதோ

அரசன் :         அஞ்சா                    துரைத்தாய்    

                                      அணங்கேயுன்           சொல்லது

                             வஞ்சனை                          யாயின்

                                      வதைப்பேன்            அறிவாய்

அல்லி :                   முறைசெய்து            காக்கும்

                                      முடிபுனை                         வேந்தே

                             இறையுமது                        தாள்பணியும்

                                      எம்மைப்                          பொறுத்தருள்க

                   ˜      மன்னவ                            மங்கை

                                      அமுதவல்லி             அன்புமிகத்

                             தன்னை                            உதாரனுக்குத்

                                      தத்தம்                     புரிந்தாளாய்க்

                             காதலெனும்             இன்பக்

                                      கடலில்                             குளித்துவிட்ட

                             மாதிரியாய்த்             தோன்றுகிறாள்

                                       மற்றிதை                           மன்னர்

                             திருமுன்னே             சாதித்தோம்

                                      விண்ணப்பம்            தாழ்ந்தே        ˜

அரசன் :         வருமுன்னர்க்            காக்கவென

                                      வக்கணையா             யிட்டதிரை

                             பாழ்பட்டுப்                       போனதென்ன

                                      பாவா                     யறியாயோ

அல்லி :         ஏழ்கடல்                           சூழும்

                                      இரும்புவி                         யாள்மன்ன

                             வானும்                             நிலவும்

                                      வரம்பி                    லடங்குமோ

                             தேனுண்ணும்           வண்டு

                                      திசைதான்                          அறியாதோ

                             வெற்றுத்                           திரையதுவும்

                                      வேலியோ                         காதலுக்கு

                             முற்றும்                            பிழையாகும்

                                      முன்னே                            யதுகாத்தல்

                             கொற்றவ                          நுங்கடன்

                                      கொள்வேம்                       நுமதுபணி

அரசன் ;         சற்றும்                    ஒளியாது

                                      சாற்றினீர்                           நன்மைக்கே

                             ஒன்று                     மறியீராய்

                                      உம்பணி                           மேற்கொள்க

                             கன்றிய                    கள்வரைக்

                                      கைமெய்யாய்            நான்பிடிப்பேன்

                             மன்றில்                            நிறுத்தியே

                                      மாசறு                     எம்நீதி

                             ஒன்றும்                            வகைசெய்வேன்                  ஓர்ந்து

(தொடரும்)

புலவர் சா.பன்னீர்செல்வம், புதிய புரட்சிக்கவி